را باتری ژل فسفات لیتیوم آهن به ویژه در باتری های ژل و برخی از انواع باتری های لیتیوم یونی، از چندین جهت کلیدی با الکترولیت های مایع سنتی متفاوت است. در اینجا تمایزات اولیه وجود دارد:

وضعیت فیزیکی:

الکترولیت ژل: الکترولیت های ژل در حالت نیمه جامد هستند و قوامی شبیه به ژلاتین یا خمیر دندان دارند. آنها اساساً الکترولیت های مایع هستند که برای جلوگیری از ریختن و بهبود پایداری بی حرکت یا ژل شده اند.

الکترولیت مایع سنتی: الکترولیت های مایع سنتی مانند آب در حالت مایع هستند. آنها جریان آزاد دارند و می توانند در برخی از طرح های باتری مستعد نشتی باشند.

بی حرکتی:

الکترولیت ژل: الکترولیت در باتری های ژل در یک ماتریس ژل بی حرکت می شود. این بی‌حرکتی خطر نشت الکترولیت را کاهش می‌دهد، باتری‌های ژل را در برابر ریختن مقاوم‌تر می‌کند و انعطاف‌پذیری بیشتری در جهت‌گیری باتری ایجاد می‌کند.

الکترولیت مایع سنتی: الکترولیت‌های مایع آزاد هستند که درون محفظه باتری جریان داشته باشند. این می تواند از نظر آب بندی و بسته بندی چالش هایی ایجاد کند، به خصوص در دستگاه های قابل حمل یا برنامه هایی که باتری ممکن است حرکت کند.

ایمنی و مهار:

الکترولیت ژل: الکترولیت های ژل با به حداقل رساندن خطر نشت الکترولیت، یک لایه ایمنی اضافی ایجاد می کنند. این امر به ویژه در کاربردهایی که ایمنی و مهار آن حیاتی است مهم است.

الکترولیت مایع سنتی: اگر باتری آسیب ببیند یا نقصی در ساخت وجود داشته باشد که امکان نشتی وجود داشته باشد، الکترولیت های مایع ممکن است نگرانی های ایمنی ایجاد کنند.

مقاومت در برابر لرزش:

الکترولیت ژل: باتری های ژل، با الکترولیت بی حرکت خود، به طور کلی در برابر لرزش مقاوم تر هستند. این ویژگی آنها را برای کاربردهایی که باتری ممکن است حرکت یا استرس مکانیکی را تجربه کند مناسب می کند.

الکترولیت مایع سنتی: الکترولیت‌های مایع می‌توانند به خصوص در موقعیت‌هایی که ارتعاشات زیاد دارند، مستعد شل شدن و حرکت باشند.

انتقال الکترولیت:

الکترولیت ژل: ماتریس ژل در الکترولیت‌های ژل، محیطی را برای انتقال یون فراهم می‌کند اما با سرعت کمتری نسبت به الکترولیت‌های مایع با جریان آزاد. این می تواند بر قابلیت سرعت باتری تأثیر بگذارد.

الکترولیت مایع سنتی: الکترولیت‌های مایع به یون‌ها اجازه می‌دهند آزادانه‌تر حرکت کنند و حرکت یونی بالاتر و نرخ شارژ/دشارژ سریع‌تر را ممکن می‌سازند.

حساسیت به دما:

الکترولیت ژل: الکترولیت های ژل نسبت به برخی از الکترولیت های مایع حساسیت کمتری نسبت به تغییرات دما نشان می دهند. این ویژگی می تواند بر عملکرد باتری ها در شرایط محیطی مختلف تأثیر بگذارد.

الکترولیت مایع سنتی: الکترولیت‌های مایع ممکن است تغییراتی در ویسکوزیته و هدایت با تغییرات دما داشته باشند که بر عملکرد باتری تأثیر می‌گذارد.

تعمیر و نگهداری:

الکترولیت ژل: باتری های ژل اغلب بدون نیاز به تعمیر و نگهداری هستند، زیرا الکترولیت بی حرکت نیاز به بررسی های دوره ای و پر کردن مجدد را به حداقل می رساند.

الکترولیت مایع سنتی: برخی از باتری‌های سنتی ممکن است برای اطمینان از سطوح مناسب الکترولیت و رفع مشکلاتی مانند تبخیر، نیاز به بررسی و نگهداری دوره ای داشته باشند.

توجه به این نکته مهم است که انتخاب بین الکترولیت های ژل و الکترولیت های مایع سنتی به نیازهای خاص کاربرد بستگی دارد. الکترولیت های ژل اغلب به دلیل ویژگی های ایمنی افزایش یافته، مقاومت در برابر نشت و مناسب بودن برای شرایط عملیاتی خاص انتخاب می شوند. با این حال، معاوضه ها از نظر ویژگی های عملکرد، مانند تحرک یون، باید بر اساس استفاده مورد نظر از باتری در نظر گرفته شود.