بخش بزرگی از صنعت معدن جهانی در مناطقی که خطرات انفجاری وجود دارد، از جمله کارخانه‌های شستشوی زغال‌سنگ زیرزمینی و تونل‌های بازیابی، فعالیت می‌کنند. این بدان معناست که کارگران در این مناطق در معرض خطر اشتعال و انفجار هستند که می تواند منجر به جراحات یا تلفات جانی شود.

به منظور جلوگیری از این حوادث، صنعت معدن انواع مختلفی از لامپ ها را توسعه داده است که برای به حداقل رساندن خطر وقوع انفجار طراحی شده اند. این چراغ‌ها می‌توانند سخت‌ترین استانداردهای ایمنی را در کشورهای مختلف و حوزه‌های قضایی رعایت کنند و بخشی حیاتی از تجهیزات هر معدنچی هستند.

انواع مختلفی از آن وجود دارد لامپ های ایمنی ، اما همه با جلوگیری از سوزاندن آتش سوزی کار می کنند، که یک گاز قابل اشتعال است که در معادن زغال سنگ یافت می شود. Firedamp ترکیبی از متان و گرد و غبار زغال سنگ است و در صورت اشتعال می تواند باعث انفجار مرگبار شود.

اولین لامپ طراحی شده برای جلوگیری از سوزاندن فایردمپ توسط دکتر ویلیام کلنی در حدود سال 1813 اختراع شد و در مقاله ای به انجمن سلطنتی فلسفی منتشر شد. این شامل یک بخش شیشه ای کوتاه در مرکز لامپ با یک استوانه گاز در بالای آن بود. سپس هوای وارد شده از طریق گاز به داخل شعله داخل شیشه دفع شد و از عبور هر گونه رطوبت آتش از داخل آن جلوگیری کرد.

همچنین مهم بود که شعله خیلی داغ نشود، بنابراین Clanny یک لایه توری بالایی ایجاد کرد که شعله را خنک می کرد تا خطر گرمازدگی را کاهش دهد. او همچنین یک کلاه فلزی قرار داد که مانع از خاموش شدن شعله در اثر بادهای غالب و پیش نشینی در معادن زغال سنگ می شد.

این طراحی همچنین چسبیدن گرد و غبار زغال سنگ به مش را دشوار می کرد. این امر به ویژه در تونل های بازیابی مهم بود، جایی که ممکن است گاز قابل اشتعال به مرور زمان جمع شود و در زیر گرد و غبار زغال سنگ در این تونل های بازیابی به دام بیفتد.

یکی دیگر از ویژگی های مهم لامپ ایمنی، فشارسنج بود که به معدنچیان اجازه می داد فشار اتمسفر پایین را تشخیص دهند، که نشان دهنده خطر بالای تراوش رطوبت آتش از درزهای زغال سنگ به داخل گالری معدن است. این اطلاعات بسیار ارزشمند بود، زیرا می توانست از بروز شرایط خطرناک جلوگیری کند.

لامپ های امروزی می توانند در دو پیکربندی اساسی ارائه شوند: ضد انفجار یا ذاتاً ایمن (به این معنی که لامپ برای جلوگیری از اشتعال دمپ طراحی شده است). چراغ های ذاتا ایمن لزوما ضد انفجار نیستند و قرن ها برای روشنایی معادن زغال سنگ مورد استفاده قرار می گیرند.

انواع مختلفی از نورپردازی وجود دارد که می تواند در معدن استفاده شود، از شمع گرفته تا فانوس های کوچک. شمع ها عمدتاً در سال های اولیه صنعت مورد استفاده قرار می گرفتند، اما این روزها فناوری LED انتخاب ارجح است.

آنها می توانند با باتری کار کنند یا از یک ژنراتور استفاده کنند. فانوس های برقی سبک تر، کارآمدتر و عمر باتری بیشتری نسبت به فانوس های شمعی دارند.

با این حال، آنها همچنین گران تر از فانوس های سنتی هستند و باتری های آنها باید مرتباً تعویض شوند. استفاده از آنها در معدن نیز می تواند خطرناک باشد زیرا به راحتی می توانند آتش بگیرند و باعث انفجار شوند.