نوری که معدنچیان استفاده شده برای زندگی آنها حیاتی بود، بینایی را فراهم می کرد و به آنها احساس جهت می داد. بدون آن آنها نمی توانند به طور ایمن در زیر زمین کار کنند. اما خطر مرگبار انفجار را نیز به همراه داشتند. شعله های باز در شمع ها و لامپ های آویزان می تواند گازهای قابل اشتعال به ویژه متان را که در معادن زغال سنگ جمع می شود مشتعل کند و منجر به مرگ و مجروح شدن بسیاری شود.

یکی از راه های رفع این خطر، ایجاد لامپ ایمنی بود. اینها برای جلوگیری از احتراق گازهای قابل اشتعال که در معادن جمع می شوند توسط شعله باز طراحی شده اند. تا زمان توسعه لامپ های الکتریکی در اوایل دهه 1900، معدنچیان از لامپ های ایمنی برای تامین روشنایی و همچنین برای تشخیص گازهایی مانند گرد و غبار قابل احتراق و دمپ آتش استفاده می کردند.

آنها برای ایمنی پرسنل در محیط های صنعتی خطرناک مانند پالایشگاه های نفت، کارخانه های شیمیایی و معدن مهم هستند. گواهینامه IECEX و ATEX این چراغ ها با جداسازی و محتوی جرقه در داخل وسایل روشنایی برای جلوگیری از فرار آنها و ایجاد جو انفجاری، خطر انفجار را به حداقل می رساند.

این امر به ویژه در مورد تونل‌های بازیابی زیرزمینی که ذخایر ذغال سنگ در زیر آن قرار می‌گیرند و گازهای قابل اشتعال می‌توانند در طول زمان جمع شوند، صادق است. علاوه بر این، این تونل های بازیابی در زیر گرد و غبار زغال سنگ قرار می گیرند تا دمای نور خارجی برای معدنچیانی که در آنجا کار می کنند بسیار گرم و ناراحت کننده باشد.

یک جرقه الکتریکی یا مکانیکی ساده می تواند گاز متان را در این تونل ها مشتعل کرده و باعث انفجاری مهیب شود. خسارات ناشی از این معدن می تواند بسیار زیاد باشد و هزاران نفر جان خود را از دست بدهند.

امروزه، بخش بزرگی از صنعت معدن جهانی در مناطقی فعالیت می‌کند که خطرات انفجاری وجود دارد، مانند کارخانه‌های شستشوی زغال سنگ و تونل‌های بازیابی. همانطور که صنعت معدن در حال تکامل است، بیشتر و بیشتر از این عملیات خطرناک به روشنایی نیاز دارند که استانداردهای ایمنی بالایی را رعایت کند. انتظار می رود بازار روشنایی ضد انفجار در سال های آینده به دلیل این افزایش تقاضا رشد قابل توجهی داشته باشد.3