استانداردهای بین المللی برای پایش و تشخیص محیط زیست برای اطمینان از جمع آوری، تجزیه و تحلیل و گزارش دهی منسجم، دقیق و قابل اعتماد در مناطق و بخش های مختلف ایجاد شده اند. این استانداردها توسط سازمان های بین المللی مختلف ایجاد شده و در سطح جهانی برای ارائه چارچوبی مشترک برای اقدامات نظارت بر محیط زیست پذیرفته شده اند.
استانداردهای بین المللی کلیدی برای پایش و تشخیص محیط زیست:
استانداردهای ISO (سازمان بین المللی استاندارد): ISO 14001:2015 - سیستم های مدیریت محیطی: این استاندارد الزامات یک سیستم مدیریت زیست محیطی را برای ارتقای عملکرد زیست محیطی مشخص می کند. این چارچوبی را برای سازمان ها فراهم می کند تا ردپای محیطی خود را نظارت، مدیریت و بهبود بخشند.
ISO 14031:2013 - ارزیابی عملکرد زیست محیطی: دستورالعمل استفاده از شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) برای ارزیابی عملکرد زیست محیطی. این شامل رویه هایی برای نظارت بر محیط زیست برای حمایت از تصمیم گیری و انطباق است.
ISO 14040 تا ISO 14044 - استانداردهای ارزیابی چرخه عمر: این استانداردها اصول و الزامات انجام ارزیابی‌های چرخه عمر (LCA) را ترسیم می‌کنند که برای درک اثرات زیست‌محیطی در طول عمر محصول یا فرآیند بسیار مهم هستند.
ISO 14064-1:2018 - گازهای گلخانه ای: این استاندارد راهنمایی برای نظارت و گزارش انتشار و حذف گازهای گلخانه ای در سطح سازمانی ارائه می دهد. ISO 14689-1:2018 - کیفیت آب: راهنمای نمونه برداری و پایش آب های زیرزمینی، آب های سطحی، و آب دریا برای اطمینان از ثبات در ارزیابی کیفیت آب.

استانداردهای WMO (سازمان جهانی هواشناسی): راهنمای ابزارها و روش‌های رصد هواشناسی (WMO-شماره 8): این راهنمای جامع استانداردها و بهترین شیوه‌ها را برای پایش هواشناسی و جو، از جمله ابزارها، روش‌ها و تکنیک‌های تجزیه و تحلیل داده‌ها ارائه می‌کند. استانداردهای GAW - Global Atmosphere Watch (GAW): این استانداردها کالیبراسیون، اندازه گیری و تضمین کیفیت برای پارامترهای جوی، از جمله گازهای گلخانه ای، ذرات معلق در هوا و ازن را پوشش می دهد.
دستورالعمل‌های WHO (سازمان بهداشت جهانی): دستورالعمل‌های کیفیت هوا: WHO دستورالعمل‌های جهانی را برای پایش و ارزیابی کیفیت هوا با تمرکز بر آلاینده‌هایی مانند PM2.5، PM10، دی اکسید نیتروژن (NO2)، دی اکسید گوگرد (SO2)، مونوکسید کربن (CO) ارائه می‌کند. و ازن (O3).
نظارت بر کیفیت آب: دستورالعمل‌های WHO روش‌هایی را برای نظارت بر کیفیت آب، از جمله آلاینده‌های میکروبی و شیمیایی، برای اطمینان از آب آشامیدنی سالم پوشش می‌دهد.
ASTM International (American Society for Testing and Materials):ASTM D5907 - روشهای تست استاندارد برای تعیین کل جامدات معلق (TSS) در نمونه های آب.ASTM E1384-12 - راهنمای نمونه برداری هوای با حجم بالا از بخارات و گازها در اتمسفر محیط کار. ASTM استانداردهایی را برای روش های نمونه گیری، آزمایش و تجزیه و تحلیل مورد استفاده در پایش محیطی ارائه می دهد.
استانداردهای CEN (کمیته اروپایی استاندارد): CEN استانداردهای اروپایی (EN) را توسعه می دهد که دستورالعمل هایی را برای نظارت بر محیط زیست، مانند استانداردهای کیفیت هوا و آب ارائه می دهد:
EN 15267-1 تا EN 15267-3: استانداردهای نظارت بر کیفیت هوا و صدور گواهینامه سیستم های اندازه گیری خودکار (AMS) برای نظارت بر انتشار.
ISO/IEC 17025:2017 - الزامات عمومی برای صلاحیت آزمایشگاه‌های آزمایش و کالیبراسیون: این استاندارد الزامات آزمایشگاه‌هایی را که آزمایش‌ها و کالیبراسیون را انجام می‌دهند، از جمله آزمایشگاه‌های نظارت محیطی را تشریح می‌کند. این تضمین می کند که آزمایشگاه ها استانداردهای بالای دقت، قابلیت اطمینان و بی طرفی را در اندازه گیری های خود رعایت می کنند.
UNEP (برنامه محیط زیست سازمان ملل): UNEP دستورالعمل ها و چارچوب هایی را برای نظارت بر محیط زیست در راستای اهداف توسعه پایدار (SDGs) ارائه می دهد. UNEP با همکاری نهادهای جهانی برای توسعه رویه های استاندارد برای نظارت بر شاخص های زیست محیطی کار می کند.
این استانداردهای بین‌المللی ثبات، دقت و شفافیت را در نظارت و شناسایی محیط‌زیست تضمین می‌کنند. سازمان‌ها و دولت‌ها این استانداردها را برای نظارت مؤثر بر شرایط محیطی، اجرای مقررات و ترویج شیوه‌های پایدار اتخاذ می‌کنند. به روز رسانی و تجدید نظر منظم در این استانداردها تضمین می کند که آنها در رسیدگی به چالش های محیطی نوظهور مرتبط باقی می مانند.